داشتم از بیمارستان می رفتم که آقای پاشا حالش بد بید به من گفت به جاش برم سر عمل با سال یکیش رفتم یه آپاندیسیت عمل کردیم خیلی خوشم اومد ازون ژرفوره ها بود که یه حالی هم به سکوم داده بود کلا سخت ترین آپاندیسیتی بود که رفته بودم اوضاع جورب بود که سال ۴ پاشا هم اومد سر عمل تا خیالش راحت بشه و به من کمک می کرد . یه عمل باحال دیگه هم دارن موندم برم خونه یا بمونم
سلام عزیز دلم از وب زیبات دیدن کردم ممنون میشم به من هم سر بزنی [گل][گل]
سلام این وبلاگ چقدر دنج و ساکته!هر چند به نظر من دنج و ساکت بودنش دلیل موجهی برای تایپ با عجله نیست
خط سوم چی نوشتید؟اوضاع جورب بود
سلام
من دکتر امین هستم و امروز با بلاگت آشنا شدم و همشو خوندم و لذت بردم. ۱۰ دقیقه پیشم با یکی از دوستام که سال یک جراحی تو اصفهان صحبت کردم.کلی گریه کرد.من ۲ ماه دیگه طرحم تموم میشه و باید واسه امتحان سال اینده بخونم.ولی واقعا دیگه از رزیدنتی نیترسم.اونم متاهل بودن.تازه خدا میدونه خانمم امسال کجا قبول میشه.برات آرزوی ارامش میکنم.
وبلاگتو دوست دارم
منم یه پزشک طرحی هستم
دکتر کلا چند تا سال یکی جراحی دارین؟
لطفا حتما به سوال جواب بدین.
6 تا
الان که زمان دانشگاهم گذشته حسرت اینو میخورم که چرا بعضی جاها استراحتو به بیش فعالی ترجیح دادم . خوش به حالتون که الان میتونین از کیس های خوب استفاده کنید .
راستی دکتر ، سال ۳ و ۴ که بشید سبک تر میشه یا سنگین تر ؟
کار سبکتر ولی مسولیت بیشتر میشه
خوب من اگه بودم حتما" میموندم تا اون عمل باحاله رو انجام بدم - چون اگه میرفتم تا خود فردا ذهنم پیش اون بود پس این طوری حس کنجکاویم نمیذاشت راحت استراحت کنم
آرامش رو از آدم سلب می کنه
کنجکاوی هم بد دردیه
دقیقاً
راستی من دیروز فرم انتخاب رشته رو گذاشتن روبه روم
اولویت اول رو تجربی زدم خیلی دوسش دارم وقتی میرم بیمارستان دوست دارم برا همیشه اونجا موندگار بشم بعضی وقتا دعا می کنم حتی اگه نتونستم پزشکی بخونم حداقل بیمار دائمی باشم
وای خوش بحالتون
من شمارو لینک کردم خوشحال میشم بیاید وبم
امیدوارم سربلند وموفق باشید
بدرود تادرودی دیگر