برگشت از تعطیلات

امروز با ترس و لرز رفتیم بیمارستان ( دوشنبه رو نتونستم برم ) اول که رفتیم مورنینگ که اینترن های باحال نیومده بودن. بعد شما حساب کنین استاد محترم تشریف آوردن بعد اینترن نیست. نمایندشونم که خیلی شیک انگار که اومده شمال مثلا. یه چایی گذاشته بود جلوش هورت می کشید . بعد این استاد بی چاره می گفت نمی خواین به دوستتون زنگ بزنین بیاد. مریض رو معرفی کنه. می فرمودن میاد. الان میاد. الان میاد داره میاد. دیگه باید بیاد. آهان داره میاد. خلاصه وقتی هم شازده تشریف آوردن که اصلا مریض رو نمیشناخت لذا رزیدنت مریض رو معرفی کرد. بعدش دیدیم آق رضا نیومد دیر کرد یهو زنگ زد گفت مامان بزرگم شکم حاد بوده بردیمش سی تی یه توده تو سکومش بوده من درگیرم. خلاصه بنده خدا هم اومد و اجازه گرفت رفت. بعدش ما رفتیم درمانگاه. راحت 20 نفر بودیم تو درمانگاه ( رزیدنت و اینترن ) یعنی مریض دیگه جا نداشت بیاد تو. خلاصه استاد گوشی رو برداشت و این چه وضعشه و ... بعد که خلوت شد به قول معروف " آمد به سرم از آنچه می ترسیدم " یعنی برگشت گفت آقایون دوشنبه کجا بودن. اول از دوستم سوال کرد من هم هی داشتم تند تند آماده می کردم چی بگم که دیدیم ای بابا این کوتاه نمیاد البته بنده خدا عذرش پذیرفته بود 3 روز بود بچش به دنیا اومده بود ندیده بودش خوب دیگه حالا یه روزم بیشتر مونده بود. خلاصه نهایتاً اولتیماتوم و ... باید دید چه پیش می آید...زبونم لال تا کشیک اضافه هم ممکنه..بعدشم رفتیم اتاق عمل و دو تا عمل داشتیم که پوست کنی بود به عبارتی و بعد هم گِرَفْت و شد ساعت 3-4 و دیگه ول شدیم تا فردا . البته فردا ما کشیک هستیم و اولین کشیکمان هم هست